وب لاگ موسسه پرورش فرزندان برتر

آیا می دانستید که هوش در سنگ نیست؟ شما ممکن است به این باور برسید که برخی افراد فقط در مواردی که به چالش کشیده شده اند،

 خوب هستند و دیگران توانایی طبیعی خود را برای یادگیری نحوه ی حل مسائل بسیار پیچیده ریاضی و علمی نداشتند.

شما ممکن است شگفت زده شوید تا متوجه شوید که آموزش و تحقیقات مغز در دهه های اخیر در غیر این صورت نشان داده شده است.
محققان دریافته اند که کودکان و بزرگسالان می توانند برای هوش اطلاعات را توسعه و آموزش دهند.
 یکی از عوامل مهم برای توانایی توسعه این هوش، اعتقاد بر این است که هوش، نتیجه کار سخت و مطالعه است.
معلمان این را یک اندیشه رشد می دانند. این اصطلاح توسط دکتر کارول دوک، پژوهشگر آموزشی استنفورد، ساخته شد. دوک روحیه رشد خود را به یک ذهنیت ثابت متصل می کند.
 در حالی که افراد مبتلا به ذهنیت رشد، بر این باورند که می توانند هوش خود را توسعه دهند، افراد با ذهنیت ثابت، بر این باورند که هوش را نمی توان توسعه داد.
 اساسا محققان اکنون معتقدند که توانایی یادگیری مواد دشوار و چالش برانگیز از یک باور است که شما می توانید.
پس چگونه در کودکان شما رشد ذهنی ایجاد می کنید؟
این راهنمایی ها همه با مدرسه تکمیلی و تکالیف در ذهن نوشته شده است. شما احتمالا متوجه خواهید شد که اینها واقعا رویکردهایی هستند که برای حل هرگونه مشکل در زندگی کار می کنند.
 خوب است که ذهنیت رشد را به بیش از کار مدرسه ای بسپارید. شما می خواهید ذهنیت رشد را تبدیل به یک نگرش کلی، نه محدود به کار مدرسه.
بچه هایتان را آموزش دهید خوب است که اشتباه نکنید
شما می دانید چقدر سخت است که بتوانید چیز جدیدی را امتحان کنید وقتی که از ناکامی می ترسید. آموزش فرزندتان که اشتباه است،
 کودک شما را آزاد خواهد کرد تا یک چالش جدید را امتحان کند. در روند انجام این تلاش، آنها یاد خواهند گرفت که چه چیزی کار می کند - و چه چیزی نمی کند.
آنها را آموزش دهید تا ایده های جدید و رویکردهای حل مسئله را امتحان کنید
مشکلات و وظایف مختلف نیازمند استراتژی و روشهای متفاوتی است که باید انجام شود. اگر فرزند شما مشکلی با مشکل داشته باشد، از آنها بپرسید که آیا راه دیگری برای حل مشکل وجود دارد.
اگرچه شما وسوسه می شوید مشکل را حل کنید، نه. اگر فرزند شما واقعا با مشکل مواجه شده است، به آنها کمک کنید که چه چیز دیگری می توانند سعی کنند مشکلی را حل کنند 
یا کار خود را کامل کنند. سعی کنید آنها را از منابع دیگری که می توانند برای اطلاعات بیشتر، از جمله مکان های مختلف در کتاب های درسی خود، وب سایت های آنلاین،
 و یا حتی از دوستان خود که چگونه آنها یک مشکل را حل کنند، بررسی کنید.
گفتار درمانی چیست ؟
عمده ترین اختلالات گفتاری، عقب ماندگی ذهنی است که خود می تواند پایه گذار بسیاری از اختلالات دیگر باشد.
 در بحث مشکل جسمی باید به نقیصه های کم شنوایی و ناشنوایی، کم بینایی یا نابینایی اشاره کرد. در سیستم شنیداری، بیان گفتار از طریق شنیدن حاصل می شود 
که چنان چه اختلالی در این قسمت به وجود آید، تأخیر در رشد زبان و گفتار، قابل مشاهده است.
کودکانی که از سلامت فیزیکی و عاطفی برخوردارند، در تکلم، استقلال یافته تر از کودکانی اند که در خانواده های پر تنش زندگی می کنند.
 در این خانواده ها رشد حسی و حرکتی، با محدودیت پیش می رود زیرا زبان، نیاز به یک هماهنگی عصبی دارد و تأخیر در مهارت های حسی و حرکتی، رشد گفتار را کُند و با مشکل روبه رو می سازد.
 در عملکرد گفتار، نقش هوش طبیعی را نباید نادیده گرفت؛ هوش می تواند شناخت نمادها را به همراه داشته باشد تا فرد، از دیگر عملکردهای شناختی هم چون توجه کردن،
 شناسایی و ایجاد ارتباط و ذخیره ی آن در حافظه بهره گیرد.ارزیابی و مطالعه دقیق اختلالات گفتار و زبان یا اختلالات ارتباطی و همچنین نوتوانی و بازتوانی، اختیارات متخصصین گفتار درمانگر است
.مادر،الگویی مناسب و مثبت در راستای رشد گفتار کودک است که این ارتباط عاطفی نباید خدشه دار شود و خلل و انحرافی در آن شکل گیرد.
 باید توجه داشت که رشد زبان از لحاظ جنسیتی در دختران، زودتر و بیش تر از پسران آغاز می شود؛ به خصوص در خانواده های تک فرزندی که توجه زیادی به آموزش زبان فرزند می شود.

کودکان علاقه ی زیاد به عضو شدن در گروه همسالان خود دارند و تلاش زیادی در این جهت، انجام می دهند تا بر رشد و پیشرفت گفتار خود بیفزایند؛
 در واقع انگیزه صحبت کردن در گروه های هم سن، افزایش می یابد و به طور دسته جمعی به تماشای تلویزیون و یا نقاشی و نوشتن می پردازند.

مشکلات گفتاری را می توان در مرز بین 12 تا 24 ماهگی مشاهده کرد. در این سن، کودک به جای گفتار باید بتواند از علم اشاره به خوبی بهره ببرد مانند (بای بای یا بَه بَه) 
و در تقلید صداها مشکلی نداشته باشد مانند تقلید صدای یک حیوان، جیغ زدن و...
زمانی که سن کودک از 2 سالگی فراتر رفت، باید بتواند صداها و لغاتی را بیان کند و فقط مختص یک صدا یا لغت – آن هم تکراری – نباشد. در صحبت کردن،
 خانواده ها باید به تُن صدا و گرفتگی آن توجه داشته باشند. کودکانی که در این سن، در انجام کارهای ساده، با مشکل مواجه می شوند، جملات را به طور کامل بیان نمی کنند 
و فقط از کلمات محدود استفاده می نمایند و به طور کلی در فهمیدن و درک مطالب مشکل دارند،در معرض خطر قرار دارند و به منظور پیش گیری از مشکلات گفتاری باید توجه بیش تری به آنان نمود.
در چنین شرایطی است که اگر والدین متوجه مشکلات خاصی در روند گفتاری فرزند خود بشوند حتما باید از کمک تخصصی یک گفتار درمانگر بهره برده و مشاوره لازم را داشته باشند.

چه زمانی به گفتار درمان نیاز داریم؟

1- تاخیر در شروع گفتار در کودکان 2- اشکال در تلفظ اصوات گفتاری 3-عدم برقراری ارتباط کلامی یا غیر کلامی از سوی کودک 4-کم شنوایی یا ناشنوایی 5-اشکال در درک کلام 
6-اختلال در بلع 7-در صورت تشخیص بروز هر یک از اختلالات فلج مغزی، اوتیسم، اختلال یادگیری ،گفتار درمانی در آغاز به شناسایی ماهیت گفتار و زبان و رشد طبیعی آن 
و سپس به بررسی اختلالات مربوط پرداخته و در جهت رفع آنها می کوشد. در یک عبارت کوتاه می توان گفت هرگاه نحوه صحبت کردن گوینده بیش از محتوای سخن او، 
توجه شنونده را به خود جلب کند، وی مشکوک به اختلال گفتاری است.
 هرگونه اشکالی در نحوه گفتار و یا ناتوانی در درک گفته های دیگران می تواند موجب اختلال در روابط اجتماعی شخص مبتلا گردد.

این مسئله به نوبه خود موجب صدمات روحی و عاطفی و متزلزل شدن بهداشت روانی فرد و خانواده می شود.
 این نارسائیها مانند بسیاری از بیماریها، مزمن تر گردد، عواقب ناگوار بیشتری خواهد داشت. بنابراین ارائه هر چه سریعتر و بهتر خدمات گفتار درمانی برای اشخاص مبتلا ضروری است.
 در این همکاری سایر متخصصین که بیماران مبتلا به اختلالات گفتار و زبان به آنها مراجعه می کنند، برای تشخیص به موقع و ارجاع مناسب، حیاتی و ارزشمند است.

ارزیابی و مطالعه دقیق اختلالات گفتار و زبان یا اختلالات ارتباطی و همچنین نوتوانی و بازتوانی، اختیارات متخصصین گفتار درمانگر است.
روند ارزیابی و تشخیص اختلالات گفتار و زبان در گفتاردرمانی مانند سایر بیماریها شامل معاینات و بررسیهای ویژه می باشد.
در مرحله بعدی و پس از تشخیص ویژگیهای اختلال، درمان بیمار آغاز می شود.
 درمان اختلالات ارتباطی متکی به دارو درمانی و نظایر آن نبوده، بیشتر جنبه آموزشی دارد و با تکیه بر توانمندیهای بیمار، وی را به سمت غلبه بر ناتوانیهایش هدایت می کند.
 قابل به ذکر است که هر چه افراد مبتلا به اختلالات گفتاری سریعتر به گفتار درمانی مراجعه کنند، پیشرفتهای بهتری را نشان داده و راحتتر درمان میشوند.