مزایای استفاده از گفتار درمانی

مزایای استفاده از گفتار درمانی
گفتار درمانی می تواند به بچه ها کمک کند تا به روشنی صحبت کنند. این به آنها کمک می کند تا بیشتر در مورد صحبت کردن با دیگران احساس اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.
 کودکان دارای مسائل زبان می توانند از گفتار درمانی اجتماعی، احساسی و علمی بهره مند شوند.
برای بچه های با مسائل خواندن مانند اختلال نعوظ، گفتار درمانی می تواند به آنها کمک کند صداهای خاصی را در کلمات بشنوند: صدای خفاش را به صداهای ب، یک، و تی تقسیم می کند.
 این می تواند مهارت های درک مطلب را بهبود بخشد و بچه ها را به خواندن تشویق کند.
سخنرانی درمان بسیار مفید است زمانی که بچه ها در اوایل زندگی شروع می شوند.
 در یک مطالعه 70 درصد از بچه های پیش دبستانی با مسائل زبان که از طریق گفتار درمانی سخنرانی می کردند، بهبود مهارت های زبان را نشان می داد.
نتایجی که می توانید از گفتار درمان انتظار داشته باشید
کار کودک شما با یک متخصص گفتار ممکن است چند ماه یا حتی چند سال طول بکشد. این بستگی به نیازهای کودک شما دارد. شما احتمالا بهبود در مسائل فرزند خود را خواهید دید.
 با این حال، به یاد داشته باشید که این درمان نمی تواند کودک شما را درمان کند. مسئله اساسی یا زبان در آنجا هنوز وجود خواهد داشت.
درمانگر باید به شما و استراتژی های فرزندتان کمک کند تا موانع را به طور موثر مقابله کند. او به احتمال زیاد فعالیت هایی را برای تمرین در خانه برای تقویت مهارت هایی که فرزند شما در حال یادگیری است، به شما می دهد.
 بچه ها که بیشترین پیشرفت را دارند، تمایل دارند کسانی باشند که در درمان خود دخالت دارند.
مهم است که متخصص گفتار و فرزند شما یک بازی خوب است. گفتار درمانگر باید تجربه ای با بچه ها با موضوع خاص کودک داشته باشد.
 گفتار درمانی فقط یک راه برای کمک به کودک با یادگیری مسائل مربوط به زبان و گفتار است. برای ایده های بیشتر، دیگر خدمات ویژه را در نظر بگیرید.
گیرنده های کلیدی
  • گفتار درمانی یک تصحیح سریع نیست. کار چندین ماه یا حتی سالها طول می کشد.
  • مفید است اگر گفتار درمانگر تجربه کار با بچه ها با مشکل فرزند شما است.
  • مشارکت شما مثل تمرینات تمرینی در خانه می تواند کارآیی گفتاری را موثرتر کند.

گفتار درمانی چیست ؟

عمده ترین اختلالات گفتاری، عقب ماندگی ذهنی است که خود می تواند پایه گذار بسیاری از اختلالات دیگر باشد. در بحث مشکل جسمی باید به نقیصه های کم شنوایی و ناشنوایی،

کم بینایی یا نابینایی اشاره کرد. در سیستم شنیداری، بیان گفتار از طریق شنیدن حاصل می شود که چنان چه اختلالی در این قسمت به وجود آید، تأخیر در رشد زبان و گفتار، قابل مشاهده است.
کودکانی که از سلامت فیزیکی و عاطفی برخوردارند، در تکلم، استقلال یافته تر از کودکانی اند که در خانواده های پر تنش زندگی می کنند.

در این خانواده ها رشد حسی و حرکتی، با محدودیت پیش می رود زیرا زبان، نیاز به یک هماهنگی عصبی دارد و تأخیر در مهارت های حسی و حرکتی، رشد گفتار را کُند و با مشکل روبه رو می سازد.

در عملکرد گفتار، نقش هوش طبیعی را نباید نادیده گرفت؛ هوش می تواند شناخت نمادها را به همراه داشته باشد تا فرد، از دیگر عملکردهای شناختی هم چون توجه کردن،

شناسایی و ایجاد ارتباط و ذخیره ی آن در حافظه بهره گیرد.ارزیابی و مطالعه دقیق اختلالات گفتار و زبان یا اختلالات ارتباطی و همچنین نوتوانی و بازتوانی، اختیارات متخصصین گفتار درمانگر است.

مادر،الگویی مناسب و مثبت در راستای رشد گفتار کودک است که این ارتباط عاطفی نباید خدشه دار شود و خلل و انحرافی در آن شکل گیرد.

باید توجه داشت که رشد زبان از لحاظ جنسیتی در دختران، زودتر و بیش تر از پسران آغاز می شود؛ به خصوص در خانواده های تک فرزندی که توجه زیادی به آموزش زبان فرزند می شود.
کودکان علاقه ی زیاد به عضو شدن در گروه همسالان خود دارند و تلاش زیادی در این جهت، انجام می دهند تا بر رشد و پیشرفت گفتار خود بیفزایند؛

در واقع انگیزه صحبت کردن در گروه های هم سن، افزایش می یابد و به طور دسته جمعی به تماشای تلویزیون و یا نقاشی و نوشتن می پردازند.
مشکلات گفتاری را می توان در مرز بین 12 تا 24 ماهگی مشاهده کرد. در این سن، کودک به جای گفتار باید بتواند از علم اشاره به خوبی بهره ببرد مانند (بای بای یا بَه بَه)

و در تقلید صداها مشکلی نداشته باشد مانند تقلید صدای یک حیوان، جیغ زدن و...

زمانی که سن کودک از 2 سالگی فراتر رفت، باید بتواند صداها و لغاتی را بیان کند و فقط مختص یک صدا یا لغت – آن هم تکراری – نباشد.

در صحبت کردن، خانواده ها باید به تُن صدا و گرفتگی آن توجه داشته باشند. کودکانی که در این سن، در انجام کارهای ساده، با مشکل مواجه می شوند، جملات را به طور کامل بیان نمی کنند

و فقط از کلمات محدود استفاده می نمایند و به طور کلی در فهمیدن و درک مطالب مشکل دارند،در معرض خطر قرار دارند و به منظور پیش گیری از مشکلات گفتاری باید توجه بیش تری به آنان نمود.

در چنین شرایطی است که اگر والدین متوجه مشکلات خاصی در روند گفتاری فرزند خود بشوند حتما باید از کمک تخصصی یک گفتار درمانگر بهره برده و مشاوره لازم را داشته باشند.


چه زمانی به گفتار درمان نیاز داریم؟


1- تاخیر در شروع گفتار در کودکان 2- اشکال در تلفظ اصوات گفتاری 3-عدم برقراری ارتباط کلامی یا غیر کلامی از سوی کودک 4-کم شنوایی یا ناشنوایی 5-اشکال در درک کلام 6-اختلال در بلع

7-در صورت تشخیص بروز هر یک از اختلالات فلج مغزی، اوتیسم، اختلال یادگیری ،گفتار درمانی در آغاز به شناسایی ماهیت گفتار و زبان و رشد

طبیعی آن و سپس به بررسی اختلالات مربوط پرداخته و در جهت رفع آنها می کوشد. در یک عبارت کوتاه می توان گفت

هرگاه نحوه صحبت کردن گوینده بیش از محتوای سخن او، توجه شنونده را به خود جلب کند، وی مشکوک به اختلال گفتاری است.

هرگونه اشکالی در نحوه گفتار و یا ناتوانی در درک گفته های دیگران می تواند موجب اختلال در روابط اجتماعی شخص مبتلا گردد.
این مسئله به نوبه خود موجب صدمات روحی و عاطفی و متزلزل شدن بهداشت روانی فرد و خانواده می شود.

این نارسائیها مانند بسیاری از بیماریها، مزمن تر گردد، عواقب ناگوار بیشتری خواهد داشت. بنابراین ارائه هر چه سریعتر و بهتر خدمات گفتار درمانی برای اشخاص مبتلا ضروری است.

در این همکاری سایر متخصصین که بیماران مبتلا به اختلالات گفتار و زبان به آنها مراجعه می کنند، برای تشخیص به موقع و ارجاع مناسب، حیاتی و ارزشمند است.
ارزیابی و مطالعه دقیق اختلالات گفتار و زبان یا اختلالات ارتباطی و همچنین نوتوانی و بازتوانی، اختیارات متخصصین گفتار درمانگر است.

روند ارزیابی و تشخیص اختلالات گفتار و زبان در گفتاردرمانی مانند سایر بیماریها شامل معاینات و بررسیهای ویژه می باشد.

در مرحله بعدی و پس از تشخیص ویژگیهای اختلال، درمان بیمار آغاز می شود. درمان اختلالات ارتباطی متکی به دارو درمانی و نظایر آن نبوده،

بیشتر جنبه آموزشی دارد و با تکیه بر توانمندیهای بیمار، وی را به سمت غلبه بر ناتوانیهایش هدایت می کند. قابل به ذکر است که هر چه افراد مبتلا به اختلالات گفتاری سریعتر به گفتار درمانی

مراجعه کنند، پیشرفتهای بهتری را نشان داده و راحتتر درمان میشوند.